Home		Od 1939 do 1945		Od 1945 do 1950		Od 1950 do 1973
Od 1973 do 1989		Od 1990 do 1994		Od 1994do 1998		Od 1998 do 2006

Dynamiczny rozwój miasta i powiatu zatrzymuje I wojna œwiatowa. Same działania wojenne oszczędzajš miasto, chociaż w pierwszym roku wojny aż pięciokrotnie przechodzi ono z ršk do ršk. W jesieni 1914 roku miasto raz jest w rękach austriackich, raz w rosyjskich. Podobnie jest na poczštku roku 1915. Dopiero w wyniku słynnej ofensywy i bitwy gorlickiej z poczštku maja 1915 roku Rosjanie zostajš wyparci z miasta. O zaciętych walkach I-ej wojny œwiatowej œwiadczš liczne cmentarze wojenne z lat 1914/15, których ponad 50 jest na terenie powiatu jasielskiego.

Rok 1918 przynosi Polsce Niepodległoœć. W dniu 11 listopada 1918 roku z budynku Starostwa Powiatowego w Jaœle zdjęty zostaje orzeł austriacki, a zawieszony orzeł polski – godło niepodległej Rzeczypospolitej. W dniu 11 listopada 1918 roku desygnowany komisarzem na teren Jasła przez Polskš Komisję Likwidacyjnš – Stanisław Szymański powoduje podjęcie uchwały akceptujšcej połšczenie Wydziału Powiatowego i Starostwa w jedno ciało. Pierwsze, inauguracyjne posiedzenie Rady Powiatowej w Jaœle pod przewodnictwem Sroczyńskiego ma jednak miejsce dopiero 12 marca 1919 roku. Jego opóŸnienie spowodowane było walkš politycznš o władzę pomiędzy prawicš narodowš popierajšcš Radę Regencyjnš w Warszawie a lewicš, czyli rzšdem lubelskim Ignacego Daszyńskiego. Polska komisja Likwidacyjna, będšca namiastkš rzšdu koalicyjnego dla Galicji stała na uboczu obu walczšcych stron.

Okres dwudziestolecia międzywojennego nie był okresem korzystnym dla rozwoju samorzšdu terytorialnego w Jaœle. Budżet funduszu administracyjnego Rady Powiatowej już w pierwszym roku po odzyskaniu niepodległoœci zamknšł się niedoborem 56.727 koron. W następnych latach niedobór ten był zjawiskiem stałym, co powodowało obcišżanie obywateli miasta wcišż nowymi ciężarami. W 1928 roku wojewoda krakowski rozwišzuje Radę Powiatowš i w jej miejsce powołuje Tymczasowy Zarzšd Powiatowy złożony z 12 członków pod kierownictwem starosty Antoniego Zolla. Zarzšd ten był pierwszym krokiem do likwidacji samorzšdu w mieœcie.

W latach 1924-1929 toczyły się w Jaœle spory dotyczšce przyłšczenia do miasta podmiejskich gmin. Dopiero w 1929 roku do Jasła przyłšczona zostaje częœć Niegłowic, Gorajowice, Ulaszowice, Kaczorowy i Gšdki. W 1931 roku wojewoda krakowski rozwišzuje reprezentację Jasła z powodu szkodliwej działalnoœci dla interesów gminy i wykroczeniom przeciw ustawom. Komisarzem przez niego mianowanym zostaje Jerzy Ligocki.

Pomimo licznych sporów wokół władz samorzšdowych w mieœcie, trwajšcych do poczštku lat trzydziestych, życie miasta ustabilizowało się w cišgu dwóch lat po odzyskaniu niepodległoœci, czyli do roku 1920. W roku 1921 miasto liczyło 10.257 mieszkańców.

W latach 1918-1939 miasto wzbogaciło się o 130 nowych budynków, w tym 9 dwupiętrowych i 16 jednopiętrowych. W mieœcie wybudowany został nowy Ratusz, ozdobiony na frontonie posšgami króla Kazimierza Wielkiego i królowej Jadwigi. W 1934 roku w mieœcie było łšcznie 1.030 domów, z których większoœć była własnoœciš Żydów. W 1939 roku Jasło miało 12.000 mieszkańców, w tym 3.000 Żydów. 25% udział tej społecznoœci w strukturze ludnoœciowej miasta rzutował także na gospodarkę miejskš, handel, usługi. W 1934 roku na terenie miasta znajdowało się 343 ha ziemi uprawnej, 144 ha dróg i nieużytków, 20 ha pastwisk, 10 ha łšk 25 ha ogrodów. Największym zakładem przemysłowym miasta była Rafineria Nafty w Niegłowicach, w której w 1923 roku uruchomiono dział oddestylacyjny parafiny. Zatrudniał wtedy 457 osób. W czasie I wojny œwiatowej była spalona, ale w cišgu 6 miesięcy ponownie uruchomiona. Jej właœcicielem był Gartenberg i Schreyer.

Drugim większym zakładem przemysłowym w mieœcie była Huta Szkła wybudowana w 1923 roku. Jej właœcicielami byli Baruch Margulies i Zygmunt Begleiter. Rocznie w hucie produkowano 280 tyœ. szkła okiennego. Trzecim znaczšcym zakładem przemysłowym, usytuowanym w Krajowicach pod Jasłem były Zakłady „Gamrat”, wybudowane w ramach Centralnego Okręgu Przemysłowego (COP). Był to zakład o znaczeniu wojskowym, gdyż produkował proch strzelniczy.

W mieœcie istniały także mniejsze zakłady jak: młyn, Wytwórnia Olejów Roœlinnych, Fabryka Mioteł Ryżowych „Jaœlanka”, a także spółki: „Żwir”, „Osada”, „Wisłoka” i „Orbis”. Własnymi przedsiębiorstwami miejskimi była też gazownia, elektrownia i betoniarnia.

W okresie międzywojennym działała w Jaœle Kasa Oszczędnoœci (powstała w 1868r.), Towarzystwo Zaliczkowe (powstałe w 1886r.), Bank Zwišzkowy dla Oszczędnoœci i Kredytu, Bank Zaliczkowy (powstały w 1887 r.), Bank Ekskontowy i Handlowy założony w 1908 roku, Bank Pożyczkowy dla Drobnego Handlu i Drobnego Przemysłu, Bank Spółdzielczy „Fortuna” i Powiatowa Kasa Rękodzielnicza.

Po roku 1918 szczególnie ożywił się w Jaœle ruch spółdzielczy, przeważnie w branży spożywczej. Od 1913 roku prężnie działała w Jaœle Spółdzielnia Spożywców Kolejarzy, a od 1919 roku Kooperatywa Robotnicza Spożywczo – Wytwórcza „SIŁA”, pod patronatem Polskiej Partii Socjalistycznej. Œrodowisko nauczycielskie miało Własnš Spółkę Gospodarczš Nauczycieli Ludowych Powiatu Jasielskiego, a mieszczanie Zwišzek Mieszczański „ZGODA”, prowadzšcy sklepy spółdzielcze. Również jasielscy szewcy zawišzali Spółkę Szewców w oparciu o statut z 1913 roku. Spoœród stowarzyszeń społecznych najbardziej aktywnie działały Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Towarzystwo „Zgoda”, Towarzystwo Szkoły Ludowej, Kasyno Urzędnicze, Zwišzek Strzelecki oraz Zwišzek Obywatelski Pracy Kobiet. Wszystkie te towarzystwa posiadały własne biblioteki i czytelnie. Bardzo dobrze wyposażonš bibliotekę posiadało także żydowskie stowarzyszenie „Jeszurum”. W zwišzku ze spadkiem nakładów na oœwiatę i budownictwo szkolne w końcu lat 20-tych, ciężary z tym zwišzane przejęło Towarzystwo Popierania Budowy Publicznych Szkół Powszechnych. Dzięki wysiłkowi wielu nauczycieli i osób spoza tego œrodowiska udało się przezwyciężyć wiele trudnoœci zwišzanych z oœwiatš na szczeblu podstawowym, wyremontować wiele szkół i powiększyć ich zasoby materialne. Sytuacja w szkolnictwie œrednim również stawała się coraz trudniejsza. Liczba uczniów spadła do liczby 460 w roku 1938. Przyczynš takiego stanu rzeczy była cišgle pogarszajšca się sytuacja materialna ludnoœci oraz wysokie opłaty za szkołę i bursę.

W końcu lat 30-tych w Jaœle oprócz gimnazjum im. Stanisława Leszczyńskiego było także Prywatne Gimnazjum Żeńskie, Prywatne Seminarium Nauczycielskie oraz 3-letnia Szkoła Handlowa przekształcona po reformie szkolnej na Koedukacyjne Gimnazjum kupieckie im. Stanisława Szczepanowskiego. Swojš działalnoœć kontynuowała także Szkoła Przemysłowa Uzupełniajšca, która po roku 1925 zmieniła nazwę na Dokształcajšcš Szkołę Zawodowš. Od 1921 roku istniała także w Jaœle Szkoła Zawodowa dla dziewczšt. Wszystkie szkoły jasielskie podlegały Radzie Szkolnej Powiatowej, na której czele stał inspektor szkolny. W życiu kulturalnym miasta ważnš rolę odgrywało Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Towarzystwo Mieszczańskie „Zgoda” oraz Stowarzyszenie Kolejarzy „Harmonia”. To ostatnie posiadało własne kino, orkiestrę dętš i smyczkowš oraz zespól dramatyczny. Ze Stowarzyszeniem "Harmonia” współpracowało Towarzystwo Œpiewacze „Echo” powstałe w 1921 roku, którego dyrygentem w latach 1921-1939 był Roman Karakiewicz. Uœwietniało ono wszystkie ważniejsze uroczystoœci organizowane na terenie miasta.